A year with me in pictures #10

Here i am :)

Een dagje later, want ik had het artikel voor gisteravond gepland. Maar daar kwam iets tussen...

Ehh ja... Gister had ik om half 10 een afspraak bij Dr. Lilien. Hier ging het erg goed. Ik hoef pas over een jaar terug voor een afspraak bij hem. Dit omdat ik intensief contact heb met Dr. Klein en hem leek het dan vrij overbodig om hem dan ook nog snel te zien. En het komt ook omdat het al even geleden is dat ik een nierbekkenontsteking had (een blaasontsteking + koorts). Dus in dat opzicht gaat het goed. Er is net zoals altijd urine op kweek gezet en bloed geprikt om te kijken of alle waarden zijn. Verder hoeft ik de medicijnen die ik destijds niet meer hoefde te slikken nu nog steeds niet meer te slikken.

Verder blijf ik steeds hangen in het feit dat ik wel wil veranderen in mijn gedrag als het gaat om katheteriseren en voor mezelf zorgen, maar ontbreekt het aan de uitvoering. En wat me ook irriteert aan mezelf is dat ik hier pas over nadenk en er weer iets aan wil doen als het eigenlijk al te laat is. Want ik zeg nu al heel erg lang dat ik echt beter voor mezelf ga zorgen en dat ik beter ga katheteriseren. Maar dit is me nog geen enkele keer daadwerkelijk gelukt. Ik word er gek van dat het me niet gewoon lukt en dat ik niet de knop echt kan omdraaien en het gewoon doe. Want iedere keer houd iets in mij me tegen, en ik weet niet wat. Maar het is zwaar irritant, want hierdoor bereik ik niet veel. En het rare is dat het helemaal niet zo'n last is om te katheteriseren. Niemand kijkt er raar van op dat ik het doe, want iedereen gaat tenslotte naar het toilet. En oke, het duurt iets langer dan bij anderen, maar ook dat vormt geen probleem. En toch doe ik het niet.... Ik wou echt dat ik het gewoon kon doen, zonder erover na te denken.Gewoon doen. Dat zou een stuk makkelijker zijn. En daarmee maak ik niet alleen mezelf bij, maar ook alle mensen die zich zorgen om me maken.

Ik heb waarschijnlijk 23 mei een afspraak met mijn psychologe en ik hoop dat zij mij verder kan helpen. Want ik wil het allemaal wel beter doen, maar op een of andere manier stel ik het op het moment zelf uit en ga hier pas over nadenken als het te laat is of pas bij een volgende afspraak in het ziekenhuis.

En dan natuurlijk het weekendje Slagharen. Het was echt supergezellig. Ik ben in bijna alle attracties geweest en heb veel gedaan. Zondag was het mijn dag. Het was de ambassadeursdag van Stichting Opkikker waarbij alle ambassadeurs in het zonnetje worden gezet. Ook ik dus. En het was super mooi. Eerst leverde we de ingezamelde mobieltjes in voor de oude mobieltjes actie en daarna liepen we door naar de rode loper. Hier werden we ontvangen door politieagenten, star wars figuren, een fanfare en clini clowns. Echt super! Je loopt over de rode loper tussen deze mensen en je voelt je meteen super speciaal. Aan het einde word er een foto van de familie gemaakt en loop je verder het park in. Daar word je vrolijk ontvangen met muziek en de DJ.  Je kunt aansluiten in de rij en koffie of thee met wat lekker halen. Daarna kun je vrij het park in. Om 14.00 uur hadden ze een verassing voor mij werd er tegen me gezegd. En nieuwsgierig als ik ben kan ik heel erg slecht tegen verassingen. Dat zou nog lang wachten zijn... Ik ben in de achtbaan geweest en nog veel meer. Rond 12.30 uur hadden we een lunch. We kregen met ons gezin van vijf personen twee hele grote dozen. Deze waren gevuld met kaas, ham, jam, hagelslag, appelsap, croissantjes, stokbroodjes, sinaasappelsap en wafels. Rijk gevuld dus en eigenlijk zelfs veel teveel... Honger hadden we dus zeker niet. Daarna nog even staan luisteren bij de DJ en toen was het alweer 14.00 uur. De plek waar we moesten verzamelen heette de Once in a lifetime experience. Klinkt veelbelovend, en dat was het ook!! Ik ben daar namelijk geridderd in de orde van de opkikker. Ik kreeg een speciaal gemaakt lintje. Waarbij iedere ambassadeur bij naam naar voren werd geroepen en een mooi lintje opgespeld kreeg. Echt supergaaf! Daarna zij we weer het park ingegaan. Trots droeg ik mijn lintje. Ik vind het echt super om dit meegemaakt te hebben. Echt een eer.

Dit is 'ie dan, mijn lintje van de Opkikker. Ik ben er mega trots op!!

En dit zijn de andere foto's uit Slagharen:

 En natuurlijk de foto's die normaal ook bij dit artikel horen:




Laterzz xxx

A year with me in pictures #9

Hee,

Hier ben ik weer. Ik schaam me er echt voor dat ik iedere keer beloof echt meer te gaan bloggen en het iedere keer niet doe...  Ik ga het echt gewoon inplannen naast mijn huiswerk en alles wat ik moet leren. Dan weet ik zeker dat ik het ook echt doe.

Verder gaat het wel goed met me,
Het gaat redelijk op school en ik zit lekker in mn vel. Ik ben vaak aan het dansen en aan het tekenen. En dat zijn dingen die ik erg leuk vind om te doen. Met katheteriseren gaat het nog steeds niet goed, ik moet er echt ff voor gaan. Anders komt  het er niet van, en vooral niet uitstellen. Maar ja, uitstellen is natuurlijk wel makkelijk... Maar niet wat goed voor mn gezondheid is, en daarom moet ik er wat aan doen.

Morgen ga ik gezellig met mn moeder, mn vader, mn broertje en mn zusje een weekendje naar Slagharen. Ik heb er superveel zin in! En zondag is de ambassadeursdag van Stichting Opkikker in Slagharen. Dat wordt dus een gezellig weekend.
Maandag moet ik naar Utrecht voor controle bij Dr. Lilien. Ik zal dan nog even een update schrijven over hoe het daar ging :)

Vandaag heb ik mijn spullen gepakt voor het weekend en heel veel bezig geweest met foto's maken, en bloggen. Niet alleen voor dit artikel, maar ook voor een andere blog die ik met iemand samen doe.

Dit is een kleine update,
Ik hoop dat jullie het toch leuk vonden. Maandag dus meer nieuws over het ziekenhuis en een uitgebreid verslag van het weekend in Slagharen.

En hier natuurlijk de foto's:

Jullie ook alvast een fijn weekend!

xx Daphne

UPDATE

Okee,

Ik ben er weer, het is alweer twee maanden geleden dat ik voor het laatst schreef... :$
Echt erg... Ik denk dat ik het anders aan ga pakken...
Ik ga iedere dag een foto maken, net zoals de oorspronkelijke afspraak,
maar de tekst schrijf ik er in het weekend voor de hele week bij.
Dan is er iedere week een update, maar blijft de everyday foto challenge in behoud :)
Misschien dat het dan wel lukt...

De afgelopen drie weken heb ik iedere dinsdag contact gehad met de dokter van het UMC.
Ieder keer hebben we samen een afspraak gemaakt wat betreft het katheteriseren. Deze afspraken zijn bijna allemaal gelukt. De laatste keer dat ik schreef heb ik volgens mij verteld over dat ik drie goede dagen moest bijhouden en drie slechte dagen... Geloof ik... Ik dacht dat hij alleen belangstelling had voor de capaciteiten van mijn blaas, maar na de evaluatie van deze afspraak ben ik erachter gekomen at dit niet het geval was. Hij heeft me laten inzien waar ik nu eigenlijk mee bezig ben. Namelijk langzaam aan eigenlijk mijn eigen gezondheid verpesten. Ik heb eigenlijk grotendeel van mijn gezondheid zelf in handen en daar ga ik op di moment nou niet echt lekker mee om... Ook ben ik erachter gekomen samen met mijn psychologe dat ik teveel van mezelf verwachtte al die tijd. Ik vroeg iedere keer van mezelf om meteen 6x per dag, zeven dagen per week het in 1 keer goed te doen, maar dat is natuurlijk totaal onmogelijk. En dat zie ik nu ook in :) Daarom is nu een van de lopende afspraken met de dokter en mijn psychologe dat ik 1 keer per week, 1 goede dag heb van 6x per dag katheteriseren. Dan is er tenminste een begin en val ik niet iedere keer terug omdat ik teveel eiste van mezelf. En als ik die 1x per keer goed onder de knie heb, kunnen we op gaan bouwen naar meer goede dagen per week.

En ja, op dit moment gaat het nou ook niet echt lekker met de rest... Ik ging gisteren shoppen met mijn beste vriendin Brigit. We stonden bij de HEMA, toen ik een duizelig gevoel kreeg. Nog geen 30 seconde later werd die duizeligheid erg heftig en voor ik het wist lag ik op de grond. Dat is het stukje in mijn herinnering dat zwart is. Het enige wat ik van hierna weet is dat ik toen ik viel op de grond, vrijwel meteen uit reflex weer opstond en dat er door me heenging z van: "What happened?!" En vervolgens loop ik met het nagellakje dat ik wilde kopen naar de kassa. De caissière had dit zien gebeuren en was heel aardig voor me, ze vroeg of dat het ging, want ik was best wel hard op mijn achterhoofd gevallen. Meteen daarna werd ik op een stoel gezet om bij te komen en een collega gaf me een bekertje water. Toen het weer ging ben ik stevig in de arm met Brigit naar haar huis gelopen en daar heeft haar lieve moeder me gevangen. Bij Brigit thuis heb ik mijn ouders gebeld en Brigit's moeder heeft me thuis gebracht. Wat nu uiteindelijk de oorzaak is geweest van deze actie is nog niet helemaal zeker, maar waarschijnlijk is het een combinatie van mijn bloeddrukverlagers, te weinig gegeten hebben voor ik wegging en het feit dat ik een fikse blaasontsteking heb.

Hiervoor ben ik vandaag naar de huisarts geweest, ik heb mijn urine op kweek laten zetten en hiervan zal maandag of dinsdag de uitslag. Tot die tijd heb ik een antibioticakuur van tien dagen en dan zal maandag of dinsdag duidelijk worden of deze medicijnen de goede zijn of  niet... Dus dat is nog ff afwachten.
Van het de val bij de HEMA heb ik nog een beetje last, ik heb vooral hoofdpijn omdat ik met mijn achterhoofd op de stenen vloer ben gevallen en mijn rug heeft dit nog een beetje op weten te vangen, dus die doet nu ook een beetje pijn. Vooral ben ik erg geschrokken van wat er gebeurd is, maar ik heb er ook van geleerd.

Dit is zo'n beetje wat er is gebeurd de afgelopen tijd, en ik zal jullie op de hoogte houden van wat de uitslag is maandag of dinsdag!

Talk to you guys laterr xx

A year with me in pictures #8

Hee,

Hier ben ik weer, ik kom er net achter dat de laatste keer dat ik geschreven heb twee maanden geleden was....

Daar moest ik dus echt eventjes wat aan doen...

Het gaat goed me me,
18 december moest ik weer naar de neuroloog en daar heb ik een afspraak gemaakt. Namelijk de afspraak dat ik op drie slechte dagen (maar 2x katheteriseren) en drie goede dagen (6x katheteriseren) bij ga houden hoeveel er uit mijn blaas komt bij het katheteriseren om eens te meten wat nou precies mijn blaascapaciteit is. Hier was de neuroloog erg nieuwsgierig naar. Ik heb de drie slechte dagen al achter de rug en deze gingen perfect voor slechte dagen :) Gisteren had ik de eerste goede dag en deze ging ook perfect (6x gekatheteriseerd!!!) en vandaag en morgen zijn de tweede en derde. Het medicijnen innemen gaat ook al beter.

Ook school is deze week weer begonnen. Ik ben volop bezig met het maken van mijn profielkeuze en eigenlijk ben ik er al maanden volledig uit :) Ik ga cultuur en maatschappij doen met frans, geschiedenis, economie, handvaardigheid en wiskunde A. Verder zitten hier de verplichte vakken als nederlands, engels, ckv, gym en maatschappijleer bij. Ik heb eerlijk gezegd enorm veel zin in volgend jaar, al besef ik me wel dat het moeilijk gaat worden met de hoeveelheid leerwerk en toetsweken.

Ik sta nu op mijn gemiddelde bijna alles boven de zes, en dat kan dus stukken beter. Ik wil beter mn best doen, zodat ik alle vakken minstens boven een zes haal. Want alle stof die ik nu al ken, is natuurlijk een goede basis voor volgend jaar :) Volgende week heb ik een SO voor frans en een proefwerk voor Geschiedenis, Biologie, Duits en Economie en heb ik een leestoets van Engels. Druk, druk, druk dus. Wat ook betekend dat ik er dit weekend hard tegenaan moet qua leerwerk. Dit is ook meteen mijn grote kans om mn cijfers op te halen.

Dit is dus zo'n beetje hoe het gaat en wat er gebeurd is :)

En de foto's van vandaag:

See you later
xx